Kasyno (Royale) w imieniu Marky'ego: „Mamy jeszcze wiele do zrobienia”.

To wspomnienie pełne czułości i nieobecności, które „ Suona ancora Marky ” (Marky gra ponownie) próbuje odtworzyć jutro wieczorem w Tittoni Park w Desio . Wydarzenie ma na celu zebranie datków na projekty społeczne ku pamięci Marca „Marky'ego” Pizzo, który zmarł trzy lata temu. Rozpocznie się o 18:30 w leśnej strefie, gdzie dzieci będą mogły się bawić w towarzystwie iluzjonisty Tittixa, następnie o 20:30 wystąpi Dari Mc, a o 21:30 Casino Royale . Alioscia Bisceglia , kluczowa postać kolektywu „Crx”, będzie o tym mówić.

Wszystkie koncerty są takie same, ale niektóre są do siebie bardziej podobne. Ten w niedzielę w Desio nieprzypadkowo nosi nazwę utworu z filmu Casino Royale.

„Granie to wyjątkowy moment, w którym z różnym nakładem wysiłku i spontaniczności nawiązuje się więź między osobą na scenie a tymi, którzy są przed nią. Niedzielny koncert jest związany z Markym i to czyni go wyjątkowym: to będzie jak ponowne zobaczenie jego oczu i uśmiechu na twarzach wszystkich. Jego odejście, jego wybór, pozostaje wydarzeniem, z którym wciąż trudno się pogodzić. Myślę, że koncert mógłby stać się rodzajem świeckiej ceremonii, w której będzie chętnie uczestniczył, gdziekolwiek będzie.”

Kilka miesięcy temu ukazał się film muzyczny „Alba ad Ovest”, którego akcja rozgrywa się w Mediolanie, a tytuł nawiązuje do piosenki z waszego przedostatniego albumu „Polaris”.

Wyprodukowaliśmy go z Overclock, firmą Stefano Belli, która zajęła się zdjęciami. Reżyserem był Franky Caradonna. Zaprezentowany na Festiwalu Filmowym w Mediolanie, „Świt na Dzikim Zachodzie” reprezentuje zakończenie historii Polaris; mozaikę historii, które czasem się przecinają, nieco oniryczną podróż przez spojrzenia bohaterów i ich milczących emocji. W filmie nie ma prawdziwych aktorów, a muzyka jest niemal w całości niewydana, współprodukowana przez Bellę i Francesco Leali.

Powiedziałeś, że najnowszy album Casino Royale, „Fumo”, wydany w maju, otwiera nowy rozdział w ich karierze. Dlaczego?

„Teraz, gdy znaleźliśmy pewną równowagę, myślę, że może to oznaczać nowy początek; pracujemy z ludźmi, których lubimy, a na koncertach publiczność nadal odnajduje się w tym, co robimy”.

„Dym” jako metafora mistyfikacji, które kształtują nasze codzienne życie. W tej mieszaninie niejasności i zamętu, jakie masz pewniki?

Powiedziałbym, że niewiele, ale wiek zmusza mnie do analizowania przeszłości i wiem, że jeśli spojrzę na nią przez odpowiedni pryzmat, będę w stanie rozpoznać właściwe intuicje i błędy, które popełniłem. Krótko mówiąc, będę mógł się rozwijać. Jestem pewien, że odbyłem dotychczas ciekawą muzyczną podróż i zgromadziłem skarbiec składający się z „mojej pierwszej, drugiej i trzeciej rodziny”, żeby zacytować samego siebie.

Niedawno pomogłeś ponownie otworzyć kiosk przy Via Conte Rosso, przekształcając go w przestrzeń AEdicola Lambrate. Czy to dlatego, że potrzebowałeś być blisko ludzi, tak jak robisz to już w Elita Bar przy Via Corsico?

„Uważałbym to za pewien rodzaj nałogu. Zdrowy nałóg. AEdicola Lambrate to projekt rewitalizacji miasta, który zaczyna się od podstaw. Kiedy tamtędy przechodzę – ponieważ pracuję gdzie indziej, muszę tam celowo iść – uwielbiam spotykać ludzi, opowiadać dowcipy, akceptować te drobne, zdrowe prowokacje, które pomagają nam wymieniać się pomysłami i poznawać się nawzajem. Muszę poznać świat, żeby spróbować go trochę lepiej zrozumieć, również dlatego, że myślę, że mam socjologiczną żyłkę, która od czasu do czasu się ujawnia”.

Czy prędzej czy później powstanie kolejny projekt?

„Świat hotelarstwa na jakiś czas się skończył, również dlatego, że myślę, że dałem z siebie wystarczająco dużo. Jeśli chodzi o muzykę i Casino Royale, wciąż mam wiele do odkrycia. Jest jeszcze moja rodzina i to zdecydowanie najważniejszy projekt. Znając mnie jednak, doskonale wiem, że jeśli masz dobry pomysł i mi o nim opowiesz, natychmiast mnie w to zaangażujesz…”